“Als ik vertel dat ik 30 dagen geen alcohol drink, denken sommige mensen dat ik een drankprobleem heb! Ik heb echt een paar keer moeten uitleggen dat het gaat om de bewustwording: dat ik hoop dat anderen erover gaan nadenken waarom alcohol sociaal zo geaccepteerd is. Bovendien merk ik dat mensen defensief reageren. Ze beamen wel dat anderen erg gemakkelijk en vaak een drankje nemen, maar het gaat nooit over henzelf …

Ik ben wel voor onverwachte situaties komen te staan, deze week. Op woensdag kom ik altijd met een clubje vriendinnen samen voor bijbelstudie. Daarbij komt anders nooit alcohol op tafel. Maar hoe kon het ook anders, precies deze week had één van hen een fles wijn meegenomen. ‘Ik pas,’ zei ik. Ze drongen niet aan, hoor, maar ik werd er wel chagrijnig van: zij allemaal met een wijntje voor hun neus en ik met een glas water. En het rook lekker!

Die avond had ik trouwens kersenbonbons meegenomen. ‘Shit,’ dacht ik zodra ik het zakje openmaakte… Ik heb ter plekke besloten dat kersenbonbons wél mogen, deze 30 dagen.

Toevallig zat de eerste mooie terrasdag van het jaar ook in deze week. Maar ik weet van mezelf dat ik ’s middags in de zon geen alcohol moet drinken, hoe verleidelijk een Radler, witbiertje of een rosé ook kan zijn. Dan ben ik de rest van de dag zo duf als een konijn. Meestal probeer ik daarom verstandig te zijn. En ik had nu sowieso andere bezigheden, dus geen terrasje voor mij.

Mijn man is niet mee gaan doen. Sterker nog, hij vindt het veel te leuk me ermee te plagen. We hadden onze bank goed verkocht deze week. Dus hij zei met een grijns: ‘Dat vieren we met een borreltje – dan neem ik er wel twee!’ Ik moet zeggen, ik vind het best lastig als hij wel drinkt en ik niet, bijvoorbeeld als we ’s avonds nog even op de bank zitten in het weekend. Ik neem dan een sapje, maar ik geloof toch dat ik wat korter blijf zitten dan anders. Ach, dan liggen we lekker op tijd in bed.”

tekst: metgeenpen.nl